Marge: Handel, investeren, factoren, risico's en voordelen

Margehandel is de praktijk van het kopen van effecten zoals aandelen, valuta, obligaties of derivaten met geleend geld van een makelaar. Margehandel stelt een handelaar of belegger in staat om hefboomwerking te gebruiken om een grotere beleggingspositie te controleren dan ze zich anders met hun inleg zouden kunnen veroorloven.

Een beleggingsstrategie voor margehandel vereist dat een belegger een marge-rekening opent. Een marge rekening is een makelaardij rekening waarmee de belegger zijn huidige contanten en effecten als onderpand kan gebruiken om geld te lenen van de makelaar.

Margehandel versterkt en vermenigvuldigt de winst, afhankelijk van de hefboom, als het wordt gebruikt door experts. Tegelijkertijd kan margehandel verliezen vergroten en vermenigvuldigen als het verkeerd wordt gebruikt.

Marge in Forex-handel is een van de belangrijkste Forex-termen waarmee Forex-handelaren posities in valuta kunnen openen en vasthouden met geleend geld van de makelaar. Marge is geen aanbetaling om het onderliggende valutapaar te bezitten. Marge is een onderpand dat de makelaar aanhoudt om potentiële verliezen in de handel in vreemde valuta te dekken.

Positiehandel verschilt van traditionele handel op het gebied van hefboomwerking, waardoor handelaren hun posities kunnen vergroten, kapitaalvereisten, omdat een lagere initiële investering nodig is, risicobereidheid, waardoor een hogere tolerantie voor potentiële verliezen nodig is, en controleflexibiliteit, waardoor minder direct eigenaarschap nodig is, maar meer mogelijkheden om te profiteren van marktbewegingen op de korte termijn.

Met handel met marge kunnen handelaren hefboom gebruiken om geld te lenen van hun makelaar om hun potentiële rendement te vergroten. Bij traditionele handel zonder hefboom kunnen handelaren en beleggers alleen activums kopen en verkopen op basis van het geld dat ze op de rekening storten. De afwezigheid van hefboomwerking in traditionele handel vermindert het winst- en verliespotentieel van handelaren.

Bij handel met marge moet de belegger of handelaar een eerste storting doen op zijn rekening en rente betalen aan de makelaar voor de lening die hij elke keer dat hij een handel met een hefboom opent, verstrekt. Margehandelaren storten minder kapitaal om grotere posities te openen dan bij traditionele handel. Traditioneel beleggen heeft geen margevereiste en handelaren kunnen alleen hun kapitaal verhandelen.

Margin trading brengt een hoger risico op margestortingen en verliezen met zich mee als de markt tegen de verwachtingen van de belegger in beweegt. Handelen met marge brengt een hoger risico met zich mee om meer te verliezen dan het ingelegde kapitaal. In zeldzame gevallen kunnen extreme marktomstandigheden ervoor zorgen dat de makelaar transacties niet op tijd kan sluiten, wat resulteert in een verlies dat hoger is dan de oorspronkelijke storting. Het risico om meer te verliezen dan het ingelegde kapitaal is aanzienlijk lager bij normale handel zonder marge.

Handel met marge beperkt het vermogen van handelaren om het huidige gekochte of verkochte activum volledig te bezitten en te controleren. Bij traditionele handel zijn beleggers volledig eigenaar van het effect of activum. Bij zowel margehandel als traditionele handel zetten handelaren een deel, zo niet alles, van hun ingelegde geld in. Handelaren moeten hun risicotolerantie begrijpen, de juiste positiegrootte gebruiken en uitgebreide technische en fundamentele analyses uitvoeren om potentiële verliezen te beperken.

“Met marge” in de handel is een vorm van gedekt lenen waarbij handelaren geld lenen van hun makelaar om grotere posities in te nemen dan hun rekeningsaldo toestaat, en vervolgens hun deposito gebruiken als onderpand voor de lening door een fractie van het totale investeringsbedrag neer te leggen, bekend als de onderhoudsmarge.

De makelaar en handelaar ondertekenen een overeenkomst die de vastgestelde minimum marginvereisten (MMR) aangeeft bij handel met marge. De MMR dicteert het minimumbedrag aan contanten of effecten dat moet worden aangehouden op de marge-rekening in verhouding tot de totale waarde van de verhandelde effecten.

Een margevereiste van 50% betekent bijvoorbeeld dat de handelaar ten minste 50% van de totale waarde van de gekochte effecten moet storten, en dat de makelaar de resterende 50% leent.

De makelaar kan een margestorting afgeven als het vermogen op de marginrekening onder het niveau van de onderhoudsmarge valt als gevolg van marktschommelingen. De margestorting vereist dat de handelaar meer geld op zijn margerekening stort om de minimum marginvereiste te handhaven. Als de makelaar geen extra geld stort, zal hij open posities moeten sluiten om zijn lening te dekken.

Makelaars brengen een commissie in rekening voor elke transactie, afhankelijk van de ondertekende margeovereenkomst. Extra kosten zijn een essentiële risicofactor voor beleggers die zich willen wagen aan beleggen met marge.

Marginbeleggen is het gebruik van geleend geld van een makelaar om effecten te kopen en zo op lange termijn meer vermogen te vergaren door een stijging van de prijs of het dividend. Beleggers in marge houden posities meestal maanden of jaren aan. Marginbeleggingen brengen na verloop van tijd hogere kosten met zich mee, voornamelijk als gevolg van de rentevoeten die de makelaar in rekening brengt voor de financiering.

Beleggen met marge is populair onder beleggers die hun rijkdom in de loop van de tijd willen opbouwen door te profiteren van de koersstijging van activums of inkomsten te genereren via dividenden op aandelen.

De meeste margebeleggers houden hun effectenposities maanden of zelfs jaren aan, waardoor het minder speculatief is dan handel met marge. De lange tijdshorizon van margebeleggingen resulteert in hogere rentekosten, vergoedingen en kosten voor de periode dat de positie openstaat, met het risico dat een aanzienlijk deel van de winst van de belegger wordt opgeslokt.

Het belangrijkste verschil tussen marginbeleggen en marginhandel is dat marginbeleggen een langetermijnstrategie is, terwijl margehandel een kortetermijnstrategie is. De belangrijkste overeenkomst tussen marginbeleggen en marginhandel is dat de belegger of handelaar in beide gevallen effecten koopt met marge. Het doel van margehandel is om te profiteren van de vele kortetermijnvolatiliteit en prijsschommelingen in de markt om snel winst te genereren. De focus op winst op korte termijn maakt handel met marge risicovoller voor risicomijdende beleggers, hoewel het ook potentieel heeft voor een hoger rendement.

Kopen met marge betekent het kopen van een activum zoals valuta, aandelen of grondstoffen door een storting te doen die een klein percentage is van de waarde van het activum en dan het resterende bedrag te lenen van de makelaar om de transactie te voltooien.

Handelaren die met marge willen kopen, moeten een marge-rekening hebben bij een makelaardij en akkoord gaan met hun contract. De makelaar beschouwt de op de marginrekening gestorte fondsen als de initiële marge. De makelaar verstrekt de extra fondsen als een kredietlijn en bepaalt de verschillende voorwaarden van het contract, zoals de minimum marginvereisten, onderhoudsmarge, variatiemarge en clearingmarge.

Reguleerders zoals de Federal Reserve Board en de European Securities and Markets Authority (ESMA) stellen de initiële minimale margevereisten vast, maar makelaars zijn vrij om hogere vereisten vast te stellen. Beleggers moeten het geleende bedrag plus de rente terugbetalen, zoals overeengekomen met de makelaar, als ze een effect, zoals een aandeel, met marge kopen.

Kopen met marge komt veel voor in speculatieve handel, vaak uitgevoerd in markten zoals Forex of aandelen door middel van instrumenten zoals CFD’s (Contracts For Difference). Speculatieve handel is een vorm van beleggen op korte of zeer korte termijn met hefboomwerking, uitgevoerd via handelsplatformen die handel via grafieken mogelijk maken.

Koerspatronen beïnvloeden beslissingen in de margehandel door waardevolle inzichten te verschaffen in de markttrends, waardoor handelaren in marges omkeringen of voortzettingen kunnen bevestigen, optimale instap- en uitstapmogelijkheden kunnen vinden, het risicobeheer kunnen optimaliseren en hun handelspsychologie kunnen verbeteren.

De visuele weergave van koerspatronen maakt het voor een handelaar in margins gemakkelijk om uptrends, downtrends of zijwaartse bewegingen in effecten te identificeren. Koerspatronen helpen handelaren in marges om te voorkomen dat ze tegen de heersende trend in handelen en vergroten hun kansen op winstgevendheid.

Het analyseren van patronen in Forex-grafieken, zoals de head and shoulders, flags en pennants, driehoeken (stijgend, symmetrical, dalend) of candlestickpatronen, vereenvoudigt de besluitvorming voor Forex-handelaren, vooral met betrekking tot instap- en uitstappunten.

Koerspatronen stellen handelaars in staat om voortzettingstrends te spotten of omkeringen te anticiperen voordat ze plaatsvinden. Veel handelaren combineren koerspatronen met andere indicatoren, zoals de RSI of MACD en Moving Averages, om goede exitpunten voor handel te bepalen. Handelaren die koerspatronen en indicatoren analyseren, verbeteren hun markttoegang en optimaliseren het gebruik van de hefboom die handel met marges mogelijk maakt.

Koerspatronen zijn waardevolle indicatoren van de marktpsychologie en het sentiment onder beleggers. Bijvoorbeeld, een uitbraak boven een belangrijk weerstandsniveau duidt op verhoogde koopdruk in de markt, terwijl een doorbraak onder een belangrijke steunzone duidt op verhoogde verkoopdruk. Sommige handelaren in margins houden rekening met deze psychologische factoren voordat ze posities openen op hun margerekeningen.

Het kopen van marge werkt op dezelfde manier als het verkrijgen van een standaard kredietlijn. Beleggers lenen geld van hun makelaar om effecten te kopen, zoals aandelen of obligaties, waardoor ze posities kunnen openen die groter zijn dan hun oorspronkelijke inleg. Er wordt rente berekend over het geleende geld en de belegger is verantwoordelijk voor deze rente, vergelijkbaar met hoe rente wordt opgebouwd op een traditionele kredietlijn.

Margin kopen gebeurt alleen op een marge rekening. Wanneer beleggers een rekening openen, hun geld storten en het geld lenen door een positie te openen, moeten ze ervoor zorgen dat de rekening boven de vereiste onderhoudsmarge blijft om een margestorting te voorkomen. Beleggers moeten het geleende kapitaal plus rente teruggeven aan de makelaar zodra ze de positie sluiten.

De voordelen van margehandel staan hieronder opgesomd.

• Verhoogt de koopkracht van beleggers: Beleggers controleren grotere posities dan ze met hun eigen geld zouden kunnen door een storting (marge) te doen en de rest van de makelaar te lenen. Hefboomwerking leidt mogelijk tot hogere rendementen op succesvolle handel.
• Verbetert portefeuillediversificatie: Handel met marge stelt beleggers in staat om hun portefeuilles te diversifiëren en risico’s te spreiden door hen in staat te stellen om in een breder scala aan effecten te beleggen dan hun beschikbare contanten mogelijk zouden maken.
• Maakt short-selling mogelijk: Margerekeningen maken short selling mogelijk, een strategie waarbij een belegger het activum leent van de makelaar, het onmiddellijk verkoopt tegen de huidige marktprijs en later probeert het terug te kopen tegen een lagere prijs. Het teruggekochte activum wordt teruggegeven aan de makelaar, zodat de belegger kan profiteren van het verschil.
• Verhoogt de marktliquiditeit: Met de handel in marges hebben beleggers snel toegang tot extra middelen zonder bestaande effecten te hoeven verkopen. Extra liquiditeit is waardevol om te profiteren van investeringskansen of om cashflowbehoeften te beheren.
• Biedt een concurrerende rentevoet: Rekeningen met marge bieden vaak concurrerende rentevoeten, waardoor beleggers geld kunnen lenen tegen lagere kosten in vergelijking met andere leenopties zoals creditcards of bankleningen.

De risico’s van handel met marge zijn hieronder opgesomd.

• Versterkt risico op verliezen: Rekeningen met marge versterken het effect van prijsschommelingen op het vermogen van de handelaar, zodat zelfs kleine ongunstige prijsbewegingen de volledige inleg kunnen uitputten.
• Grotere kans op margestortingen: Makelaars geven margestortingen af als een handelaar er niet in slaagt om het minimaal vereiste rekeningsaldo aan te houden. De margestorting kan de liquidatie van effecten tegen ongunstige prijzen forceren, wat kan leiden tot aanzienlijke financiële verliezen, waaronder verliezen die de initiële storting overschrijden.
• Hogere opgelopen rentelasten: De rentevoet op margeleningen kan hoger zijn tijdens marktvolatiliteit of stijgende rentevoeten, waardoor de algehele winstgevendheid van de handel afneemt. Volgens de studie “The Behavior of Individual Investors”, gepubliceerd door de Universiteit van Californië, is een hogere rentevoet de reden waarom handelaren in marges op de lange termijn minder goed presteren dan passieve beleggers.
• Toegenomen marktvolatiliteit: Margehandel stelt beleggers bloot aan verhoogde marktvolatiliteit en prijsschommelingen van de verhandelde effecten, wat leidt tot een verhoogd risico op margestortingen en onverwachte verliezen.

Forex-handelaren werken door een handelaar in staat te stellen grotere posities van een waardepapier, zoals een aandeel of Forex-valuta, te controleren met slechts een kleine storting en geleend kapitaal van de makelaar. Het doel van transacties met marge is om de blootstelling van de belegger te verhogen door een rekening met hefboomwerking te gebruiken, zodat de belegger een hoger rendement kan verdienen, maar met een groter risico.

Een marge van 1% in Forex-handelaren betekent bijvoorbeeld dat een handelaar met een storting van $1.000 tot $100.000 van een valuta controleert. Bij een dergelijke handel leent de handelaar $99.000 van de makelaar. Deze hefboom verhoogt de potentiële grootte van de winsten of verliezen van de handelaar aanzienlijk, omdat de handelaar de lening van de makelaar op een bepaald moment zal moeten terugbetalen.

Reguleerders stellen de vereiste initiële marge en het niveau van de onderhoudsmarge vast waaraan makelaars moeten voldoen. Makelaars kunnen dan verschillende margevereisten instellen, maar nog steeds voldoen aan de limieten die worden opgelegd door de regulering.

Veel handelaren volgen strikte risicobeheerstrategieën om te voorkomen dat ze bij het openen van margestortingen en gedwongen liquidaties terechtkomen. Strategieën om het risico op margestortingen bij margestortingen in de handel te beperken, zijn onder andere het instellen van stop loss orders, het aanpassen van trailing stops en het nastreven van realistische uitstapdoelen.

Een voorbeeld van financiële marges illustreert de impact van hefboomwerking via een marge rekening. Een belegger wil voor $10.000 aan aandelen kopen met de margevereiste van 50% van een makelaar. De belegger stort $5.000 als initiële marge, terwijl de makelaar de resterende $5.000 leent.

De waarde van de positie van de belegger daalt tot $8.000 als de aandelenkoers met 20% daalt. Dientengevolge lijdt de belegger een nettoverlies van meer dan $ 2.000 op de initiële inleg, rekening houdend met de terugbetaling van de lening plus rente. Zonder marge, met alleen het kapitaal van $5.000, zou het verlies daarentegen beperkt blijven tot $1.000 plus rente na een koersdaling van 20%.

De investering van $10.000 van de belegger waardeert tot $12.000 als de aandelenkoers met 20% stijgt. Na terugbetaling van de lening van $5.000 houdt de belegger $7.000 over, wat resulteert in een winst van ongeveer $2.000. Zonder marge zou de investering van $5.000 groeien tot $6.000, wat een nettowinst van ongeveer $1.000 oplevert. Zonder marge zou de investering van $5.000 groeien tot $6.000, wat een nettowinst van ongeveer $1.000 zou opleveren.

De factoren die van invloed zijn op de winstmarge staan hieronder.

• Marktrichting: Beleggers maken de meeste winst als de markt in de richting van hun positie beweegt, maar verliezen het meest als de markt tegen hun positie in beweegt.
• Rentekosten voor de marge: Hogere rentelasten verlagen de nettowinst uit margehandel en verhogen het break-even-point voor transacties.
• In- en uitstappunten: Kopen tegen een lage prijs en verkopen tegen een hoge prijs maximaliseert de winst bij handel met marge. Efficiënte uitvoering van transacties minimaliseert slippage en transactiekosten, waardoor de nettowinst wordt gemaximaliseerd.
• Marktvolatiliteit: Hogere volatiliteit leidt tot grotere prijsschommelingen, waardoor meer winstkansen ontstaan of het risico op verliezen toeneemt. Handelaren geven de voorkeur aan activums met voldoende volatiliteit om prijsbewegingen op te vangen.
• Marge vereisten: Lagere margevereisten maken grotere posities mogelijk, wat kan leiden tot hogere winsten en een groter risico op verliezen. Handelaren moeten zich bewust zijn van en voldoen aan de marginbehoudsniveaus om margestortingen te voorkomen.
• Hefboom: Een hogere hefboom vergroot de potentiële winsten, maar verhoogt ook het risico op verliezen.
• Handelaar financiële geletterdheid: De kans op een margestorting neemt toe met een hogere risicotolerantie en neemt af met een grotere kennis van beleggen, volgens de studie “The Effect of Investment Literacy on the Likelihood of Retail Investor Margin Calls” van ScienceDirect.

De gevolgen van margestortingen worden hieronder opgesomd.

• Onmiddellijke liquidatie van activum: De makelaardij kan de effecten van de belegger verkopen om het margestortingstekort te dekken wanneer er een margestorting plaatsvindt. De liquidatie kan plaatsvinden zonder voorafgaande kennisgeving aan de belegger, wat kan leiden tot aanzienlijke verliezen, vooral als de markt volatiel is.
• Financiële verliezen: Activa verkopen tegen ongunstige prijzen kan leiden tot aanzienlijke financiële verliezen. De belegger kan gedwongen worden om zijn effecten te verkopen tegen een lagere prijs dan hij in eerste instantie heeft betaald, waardoor hij verlies lijdt.
• Verhoogde financiële druk: Beleggers moeten mogelijk extra geld op hun margerekening storten om aan een margestorting te voldoen. Een verzoek om fondsen toe te voegen om aan de margevereisten te voldoen kan leiden tot financiële druk, vooral als de belegger geen direct beschikbare contanten of andere liquide activa heeft.
• Verminderde koopkracht: De koopkracht van de belegger wordt verminderd na een margestorting, en deze vermindering beperkt hun vermogen om verdere investeringen te doen en kan hun algemene beleggingsstrategie belemmeren.
• Psychologische stress: De plotselinge vereiste om een margestorting te dekken kan een bron van aanzienlijke stress en angst zijn voor beleggers. De druk om fondsen te vinden of te beslissen welk activum te verkopen kan leiden tot overhaaste beslissingen die misschien niet in het belang van de belegger zijn.
• Negatief effect op kredietwaardigheid: Als een belegger een margestorting niet nakomt en zijn verplichtingen niet nakomt, kan dit een negatief effect hebben op zijn kredietwaardigheid. Dit kan het moeilijker en duurder maken om in de toekomst geld te lenen.
• Beperkingen op makelaardijrekeningen: Frequente margestortingen of het niet voldoen aan de margevereisten kunnen leiden tot beperkingen op de makelaardij-rekening van de belegger. De makelaardij kan de mogelijkheid van de belegger om met marge te handelen beperken of hogere margevereisten opleggen.

Een marge rekening vergemakkelijkt hefboomwerking door beleggers de mogelijkheid te geven om geld te lenen van een makelaardij. De makelaardij stelt een minimum margevereiste vast, de minimale hoeveelheid eigen vermogen die een belegger op de rekening moet aanhouden. De belegger kan het geleende geld gebruiken om extra effecten te kopen, waardoor zijn koopkracht wordt vergroot.

De hefboom op marge-rekeningen is omgekeerd evenredig met de margevereisten van de meeste makelaars. Als de margevereiste van een makelaar bijvoorbeeld 5% is, dan is de hefboom 1/0.05 = 20, of 1:20. Om 1 standaardlot EUR/USD ($100.000) te verhandelen met een margevereiste van 5%, hoeven beleggers slechts $5.000 te storten bij een hefboom van 1:20.

Hefboomwerking in de handel is de factor die de expansie van deze sector het meest mogelijk heeft gemaakt.

Marge beïnvloedt short selling doordat handelaren aandelen of effecten van de makelaar kunnen lenen voor short selling terwijl ze hun initiële margevereiste gebruiken als onderpand voor de positie. Het gebruik van marge bij baissetransacties zorgt ervoor dat de aandelen in de toekomst worden teruggegeven.

Volgens de regulering T (Reg T), ingesteld door de Federal Reserve Board, moeten handelaren voldoen aan een vereiste initiële marge, meestal 150% van de waarde van het aandeel, wanneer ze een aandeel shorten.

Om bijvoorbeeld voor $10.000 aan aandelen te shorten, moet de handelaar ten minste $15.000 op zijn marge-rekening hebben om als voldoende onderpand te dienen.

De grootste voorzorgsmaatregel die beleggers moeten nemen bij handel met marge is het begrijpen van de risico’s die gepaard gaan met handel met marge, met name margevereisten, margestortingen, potentiële verliezen en rentekosten.

Beleggers kunnen margestortingen of gedwongen liquidaties voorkomen door zich vertrouwd te maken met initiële marginvereisten, onderhoudsmargeniveaus en de implicaties van margestortingen.

Beleggers moeten op de hoogte blijven van de rentevoeten, vergoedingen en provisies die hun makelaar in rekening brengt voor margeleningen. Beleggers moeten de rentekosten berekenen die verbonden zijn aan de handel met marge en deze in hun handelsstrategie verwerken om snel veranderingen in de rentevoeten op te merken en het effect ervan op hun algehele winstgevendheid te beoordelen.

Beleggers moeten altijd werken met gerenommeerde en gereguleerde Forex-makelaars die margehandel ondersteunen.

Forex-makelaars ondersteunen handelaren die betrokken zijn bij margehandel door leermiddelen aan te bieden, hefboomopties en marge-rekeningen aan te bieden en risicobeheerinstrumenten te verstrekken. De makelaars doen dit om handelaren te helpen marge te begrijpen en gemakkelijk door de margehandel te navigeren.

De meeste FX makelaars bieden educatieve inhoud, inclusief marge-specifieke bronnen, waarin hefboom in detail wordt uitgelegd zodat beginnende handelaren het begrijpen.

Forex-makelaars bieden meerdere hefboomopties en marge-rekeningen om aan de behoeften van elke handelaar te voldoen. Forex-makelaars bieden een hefboom in ratio’s, waarvan de populairste 1:20 in Singapore, 1:30 in de Europese Unie, het Verenigd Koninkrijk en Australië, 1:50 in Canada en de VS en 1:100 tot 1:500 in andere delen van de wereld zijn.

Sommige Forex-makelaars bieden handelaren risicobeheerinstrumenten zoals stop-loss orders, take-profit orders, trailing stops en marge-waarschuwingen. Deze hulpmiddelen helpen beleggers te beschermen tegen buitensporige verliezen tijdens de handel.