Quantitative Easing (QE): Betekenis, belang en hoe het werkt

Quantitative Easing, of QE, is een monetair beleid dat centrale banken uitvoeren om economische groei te stimuleren. QE houdt in dat centrale banken effecten zoals staatsobligaties en financiële activa van commerciële banken opkopen op de open markt om de totale geldhoeveelheid in het financiële systeem te vergroten en de lange rente te verlagen.

Quantitative easing werd voor het eerst geïntroduceerd door de Bank of Japan (BoJ) in 2001 en de Fed begon ermee in 2008.

Centrale banken zoals de Federal Reserve (Fed) in de Verenigde Staten grijpen naar quantitative easing als de economische groei stagneert en traditionele interventiemethoden zoals het verlagen van de rentevoeten hebben gefaald.

QE is bedoeld om de leenkosten te verlagen, banken aan te moedigen om leningen te verstrekken aan bedrijven en particulieren, tot meer investeringen te leiden en hogere consumentenbestedingen mogelijk te maken.

De definitie van quantitative easing is populair in de financiële wereld omdat het het gedrag van financiële markten beïnvloedt, waaronder forex, aandelen, obligaties, grondstoffen, enz. Beleggers en langetermijnbeleggers moeten QE begrijpen als ze forex trading termen leren omdat het een cruciaal onderdeel is van fundamentele analyse.

De Fed begon met QE in november 2008 als reactie op de financiële crisis van 2007-2008, die uitmondde in de Grote Recessie. Veel economen beschouwen deze eerste QE van de Fed als de meest succesvolle in de geschiedenis van de Fed.

De grote recessie in 2008, veroorzaakt door het uiteenspatten van de zeepbel op de huizenmarkt, resulteerde in wijdverspreide werkloosheid en een ineenstorting van de waarde van mortgage-backed securities (MBS). Banken werden risicomijdend en kozen ervoor om geld op te potten in plaats van het uit te lenen, wat resulteerde in een verstikte economische kredietstroom.

De Fed putte al haar conventionele monetaire beleidsinstrumenten uit en verlaagde de Fed-fondsenrente tot bijna nul, maar de economie kromp nog steeds. Toen startte Fed-voorzitter Ben Bernanke het eerste QE-programma, dat bestond uit de aankoop van $200 miljard aan agency debt, $1,25 biljoen aan mortgage-backed securities en $300 miljard aan langlopende schatkistschulden.

De quantitative easing van de Fed injecteerde tussen 2008 en 2009 in totaal $1,75 biljoen in de financiële markt, waardoor de geldhoeveelheid toenam en de rentevoeten daalden. Er zijn echter veel discussies over de vraag of de Fed met haar quantitative easing haar doel heeft bereikt.

Quantitative easing (QE) is een monetair beleidsinstrument dat centrale banken gebruiken om de economie te stimuleren door de geldhoeveelheid te verhogen, de lange rente te verlagen, deflatie tegen te gaan en het lenen en uitlenen voor investeringen te stimuleren. QE zorgt ervoor dat de economie een ‘zachte landing’ maakt wanneer deze herstelt van economische stress of recessie.

Centrale banken verhogen de geldhoeveelheid in de economie wanneer ze obligaties of andere activums opkopen, waardoor er meer geld beschikbaar komt voor banken om uit te lenen aan bedrijven en consumenten.

Quantitative easing verhoogt de prijzen van langlopende effecten zoals staatsobligaties en verlaagt hun rendement (rentevoeten). Lagere rendementen maken lenen goedkoper voor bedrijven, waardoor ze kunnen investeren in andere activa zoals aandelen en consumenten meer kunnen uitgeven.

Quantitative easing minimaliseert het risico op prijsdeflatie omdat de consumentenbestedingen en de investeringslust hoog zijn.

Nee, kwantitatieve versoepeling is niet hetzelfde als kwantitatieve verkrapping (QT). Kwantitatieve versoepeling houdt in dat centrale banken staatsobligaties en andere activa kopen om de geldvoorraad te vergroten en de rentevoeten te verlagen, terwijl kwantitatieve verkrapping inhoudt dat centrale banken de obligaties en activa die ze op hun balansen hebben staan verkopen om de geldvoorraad te verkleinen en de rentevoeten te verhogen.

Het doel van QE is om een krimpende of stagnerende economie te stimuleren, terwijl QT gericht is op het afremmen van economische groei in een oververhitte economie. Deze “definitie van kwantitatieve verkrapping” betekent dat QE en QT tegengestelde monetaire beleidsinstrumenten zijn die centrale banken gebruiken om verschillende economische doelen te bereiken.

De rol van de centrale bank bij het toepassen van Quantitative Easing bestaat uit het uitvoeren van en toezicht houden op de aankoop van geselecteerde financiële activa, zoals staatsobligaties of MBS, van commerciële banken en financiële instellingen om de geldvoorraad in de markt te vergroten, de rentevoeten te verlagen en het lenen en de bestedingen aan te moedigen.

Centrale banken monitoren het effect van de QE-programma’s op de economie aan de hand van indicatoren zoals veranderingen in de geldhoeveelheid, rentevoetbewegingen, inflatie en werkgelegenheidsniveaus. De rol van de centrale bank stelt hen in staat om de omvang, duur of reikwijdte van het QE-programma aan te passen om ervoor te zorgen dat het de gewenste economische doelstelling bereikt.

Quantitative easing is belangrijk omdat het centrale banken in staat stelt om grote economische uitdagingen aan te pakken, zoals recessies of lage inflatie, waarbij traditionele monetaire beleidsinstrumenten zoals het verlagen van de rentevoeten niet effectief zijn. QE injecteert de benodigde liquiditeit in de economie, waardoor de economische groei wordt gestimuleerd en centrale banken hun inflatiedoelstellingen kunnen halen.

Het belang van QE bij het aanpakken van recessies is gebaseerd op het verlagen van de lange rente en het goedkoper maken van hypotheken, bedrijfsleningen en autoleningen voor consumenten. Lagere rentevoeten moedigen mensen aan om meer uit te geven en stellen bedrijven in staat om meer personeel aan te nemen of hun investeringen te diversifiëren, wat leidt tot een hogere economische groei.

QE voorkomt deflatie door nieuw geld in omloop te brengen wanneer centrale banken obligaties en andere effecten opkopen. QE-programma’s stimuleren de vraag naar verschillende goederen en diensten doordat consumenten geld uitgeven, waardoor de prijzen worden beschermd tegen verdere dalingen.

QE zorgt ervoor dat meer geld wordt gericht of gedistribueerd naar specifieke sectoren van de economie die de meeste hulp nodig hebben. Tijdens de Grote Recessie pompte de Fed bijvoorbeeld miljarden in de aankoop van mortgage-backed securities (MBS), wat hielp om huizen betaalbaar te maken.

Quantitative easing helpt het vertrouwen van investeerders te herstellen door aan te geven dat de centrale bank vastbesloten is om de economie te ondersteunen. Het toegenomen vertrouwen als gevolg van kwantitatieve versoepeling zet investeerders ertoe aan hun investeringen in het land te verhogen, wat leidt tot economische groei.

Quantitative easing werkt door grote hoeveelheden financiële activa op te kopen, waaronder staatsobligaties, door hypotheek gedekte waardepapieren, schatkistpapier, bedrijfsobligaties en andere langlopende waardepapieren. Centrale banken zoals de Fed, de Europese Centrale Bank (ECB) of de Bank of England (BoE) kopen deze activa en drukken nieuw geld, dat wordt toegevoegd aan de financiële reserves van commerciële banken.

Afhankelijk van het marktlandschap blijven centrale banken obligaties en andere activums kopen, waardoor de vraag naar obligaties toeneemt en hun rendement (rentevoet) daalt, waardoor het goedkoper wordt om geld te lenen.

Centrale banken hopen dat de banken of financiële instellingen die de financiering ontvangen de nieuw ontvangen fondsen tegen een lage rente uitlenen aan bedrijven en particulieren, zodat zij het kunnen investeren in andere ondernemingen zoals aandelen of onroerend goed om de prijzen ervan op te drijven.

Carbon quantitative easing (CQE) is een voorgesteld monetair beleid dat ervoor pleit dat grote centrale banken samenwerken om een nieuwe digitale wereldwijde valuta te creëren die groene investeringen financiert. CQE wil landen aanmoedigen om over te stappen van fossiele brandstoffen naar schonere energiebronnen om de klimaatverandering aan te pakken.

Quantitative easing zorgt ervoor dat geld circuleert van de overheidsreserves naar de portemonnee van de consument, wat de economische activiteit stimuleert.

De rol van quantitative easing op de forexmarkt bestaat uit het vergroten van het aanbod van valuta’s voor devaluaties, het aantrekken van kapitaalinstroom en het beïnvloeden van de marktvolatiliteit. Wanneer centrale banken financiële activa kopen om liquiditeit in de markt te injecteren, vergroten ze het aanbod van de valuta, wat resulteert in een zwakkere valuta ten opzichte van andere valuta.

Quantitative easing vergroot de handelsmogelijkheden in de markt door handelaren in staat te stellen te profiteren van short-selling van de verzwakkende valuta en long te gaan op valuta’s waarvan verwacht wordt dat ze sterker zullen worden.

QE heeft de neiging om de rentevoeten te verlagen, waardoor sommige valuta’s minder aantrekkelijk worden voor beleggers en de vraag naar sterke valuta’s op de forex wisselmarkt toeneemt. Beleggers en handelaren faciliteren deze dynamiek door hun geld te verplaatsen van beleggingen met een laag rendement naar valuta’s met een hoog rendement.

Quantitative easing verhoogt de volatiliteit van sommige valutaparen wanneer hun centrale banken een uiteenlopend monetair beleid voeren.

Handelaren en beleggers gebruiken quantitative easing om vast te stellen welke activums veel potentie hebben om te kopen en wat de beste tijden zijn om posities te openen.

Centrale banken gebruiken quantitative easing om de economie te stimuleren tijdens perioden van lage groei en deflatie. QE is een complex instrument dat alleen centrale banken direct kunnen controleren en gebruiken om hun doelen te bereiken, zoals de 2% inflatiedoelstelling van de Fed en BOE. Er zijn zes stappen om quantitative easing te gebruiken.

Ten eerste beoordelen centrale banken de economische omstandigheden aan de hand van indicatoren zoals inflatie, groei van het BBP, werkloosheid en andere om de noodzaak en gepastheid van QE te bepalen.

Ten tweede ontwerpen centrale banken het QE-programma, stellen ze duidelijke doelstellingen vast en selecteren ze de doelcategorieën voor het opkopen van activum, meestal staatsobligaties en door hypotheek gedekte waardepapieren.

Ten derde voert de centrale bank het programma voor quantitative easing (QE) uit door op de open markt activa op te kopen van banken en instellingen. De aankopen van activums op de open markten injecteren nieuw geld in de economie, waardoor de bankreserves toenemen en de langetermijnrente daalt.

Ten vierde kondigt de voorzitter van de centrale bank het QE-programma aan, met details over de omvang, reikwijdte en duur van de activumaankopen om de marktverwachtingen te beheersen en de effectiviteit van het programma te vergroten.

Ten vijfde houdt de centrale bank toezicht op het effect van QE op de economie en maakt ze de nodige aanpassingen (bijv. het verhogen of verlagen van aankopen van activum) om ervoor te zorgen dat het programma aan zijn doelstellingen voldoet. Centrale banken volgen veranderingen in de geldhoeveelheid, de groei van het BBP, rentevoetbewegingen en andere indicatoren om dit te bereiken.

Ten slotte voert de centrale bank exitstrategieën uit, waarbij het tempo van de activumaankopen geleidelijk wordt verlaagd en de rentevoeten worden genormaliseerd vanaf nul naarmate de economie zich herstelt.

De stappen om Quantitative Easing te gebruiken in Forexhandel staan hieronder.

1. Begrijp het doel: Voordat je Quantitative Easing (QE) in je Forexhandel strategie opneemt, moet je het doel en de invloed op valutaparen begrijpen.
2. Volg aankondigingen van centrale banken: Blijf op de hoogte van aankondigingen en verklaringen van centrale banken over QE-initiatieven.
3. Analyseer marktreacties: Observeer hoe de markten reageren op aankondigingen van QE-programma’s en hoe eerdere QE-programma’s de valutawaarden in de loop der tijd hebben beïnvloed.
4. Ontwikkel handelsstrategieën: Gebruik technische analyse om belangrijke niveaus te identificeren en kijk of u short kunt verkopen in de valuta van het land dat QE implementeert; open bijvoorbeeld verkoopposities op EUR/USD als de ECB QE implementeert en de Fed niet.
5. Risicobeheer implementeren: Gebruik stop loss orders om het risico te beheren en pas de grootte van de positie aan op basis van het verhoogde risico en de volatiliteit.
6. Strategieën bewaken en aanpassen: Wees voorbereid om je Forex (FX) handelsstrategie aan te passen als er nieuwe informatie beschikbaar komt of als de marktomstandigheden veranderen.

Forex-handelaren gebruiken quantitative easing om te begrijpen hoe centrale banken valutawaarderingen beheren in verschillende marktomstandigheden en strategische handelsposities ontwikkelen. Handelaren analyseren de historische impact van kwantitatieve versoepelingsprogramma’s van de Federal Reserve om te begrijpen hoe de markten in soortgelijke situaties reageerden.

Ervaren Forex-handelaren hefbomen de toegenomen geldvoorraad en marktliquiditeit om Carry trades te nemen en andere handelsmogelijkheden te benutten naarmate de markten stabiliseren.

Handelaren zien quantitative easing aankondigingen als kansen om hun portefeuilles te diversifiëren naar meerdere valuta’s door de impact van QE op specifieke valuta’s en hun kruisparen te projecteren. Het diversifiëren van hun portefeuilles helpt handelaren bij het beheren van risico’s tijdens de handel.

Centrale banken maken gebruik van quantitative easing als de economie in een recessie verkeert, de rente bijna nul is of de inflatie onder hun streefcijfer ligt.

Centrale banken voeren QE uit als er een liquiditeitscrisis is en mensen liever contant geld vasthouden dan het te investeren of uit te geven.

QE stimuleert de economie wanneer het BBP negatief of erg laag is en er weinig economische activiteit is. QE-programma’s verhogen de geldvoorraad tijdens recessies om het lenen door banken en de consumentenbestedingen aan te moedigen.

Het gebruik van QE door centrale banken berust op het falen van ander conventioneel monetair beleid wanneer de rente tot bijna nul daalt met minimale effectiviteit.

Centrale banken gebruiken quantitative easing wanneer de inflatie laag is en de prijzen sterk dalen om de bestedingen en investeringen te stimuleren, waardoor ze deflatie kunnen voorkomen en hun inflatiedoelstelling kunnen halen.

De voorbeelden van quantitative easing staan hieronder.

• Federal Reserve van de Verenigde Staten (november 2008 – maart 2010): Om het falende financiële systeem en de ingestorte huizenmarkt te stabiliseren, kocht de Amerikaanse Fed $1,25 biljoen aan door hypotheken gedekte waardepapieren, $200 miljard aan staatsobligaties en $300 miljard aan langlopende schatkistcertificaten.
• Bank van Japan (oktober 2010 – april 2013): Om de deflatie aan te pakken en de economische groei te stimuleren, kocht de Japanse BoJ in totaal 43 biljoen yen aan activum, waaronder Japanse staatsobligaties (JGB’s), in Tokio genoteerde ETF’s, REIT’s, bedrijfsobligaties en commercial paper.
• Bank of England (maart 2009 – februari 2012): Om de economische groei na de financiële crisis van 2008 te ondersteunen, kocht de BoE van Engeland in totaal £200 miljard aan activums, voornamelijk staatsobligaties (gilts).
• Eurozone (Europese Centrale Bank) (maart 2020 – maart 2022): Als reactie op de economische gevolgen van de COVID-19 pandemie kocht de ECB van de eurozone in totaal €1,85 biljoen aan effecten van de overheid en de particuliere sector, zoals bedrijfsobligaties, door activa gedekte effecten, gedekte obligaties en commercial paper.

De voordelen van quantitative easing worden hieronder opgesomd.

• Economische groei stimuleren: QE verhoogt de geldhoeveelheid en stimuleert uitgaven en investeringen, waardoor de economische activiteit toeneemt.
• Verlaging van de rentevoeten: QE verhoogt de vraag naar langlopende effecten, waardoor de rentevoeten dalen en lenen betaalbaarder wordt voor bedrijven en consumenten.
• Deflatoire druk aanpakken: QE verhoogt de inflatieverwachtingen, helpt de prijzen opdrijven en vergemakkelijkt prijsstabiliteit.
• Ondersteuning van financiële markten: QE verschaft liquiditeit aan financiële instellingen zoals banken, zorgt ervoor dat ze genoeg kapitaal hebben om uitdagende economische omstandigheden het hoofd te bieden en herstelt het vertrouwen onder banken.
• Betere beschikbaarheid van krediet: QE verhoogt de reserves van commerciële banken, waardoor ze kunnen lenen aan bedrijven die opnieuw investeren in hun bedrijf, wat leidt tot meer werkgelegenheid en reële loongroei.

De beperkingen van quantitative easing worden hieronder opgesomd.

• Potentiële inflatiedruk: QE kan de inflatie verhogen wanneer centrale banken te veel geld in de economie injecteren, waardoor de prijzen stijgen en de koopkracht afneemt.
• Marktverstoringen: QE kan zeepbellen in activums creëren door de prijzen ervan kunstmatig op te drijven, wat leidt tot een verkeerde toewijzing van middelen.
• Afhankelijkheid van interventie door centrale bank: QE kan leiden tot economische onevenwichtigheden doordat te veel wordt vertrouwd op monetair beleid om de economie te stimuleren in plaats van op ander fiscaal beleid.
• Inkomens- en vermogensongelijkheid: QE komt vooral ten goede aan vermogende individuen die al financiële activa bezitten omdat de stijging van activumprijzen de waarde van hun portefeuille verhoogt, terwijl lagere leenkosten eerder ten goede komen aan bedrijven dan aan individuen of kleine bedrijven.
• Uitdagingen voor normalisatie: Een QE-programma beëindigen kan moeilijk zijn omdat het te snel wegnemen van marktliquiditeit de economische groei kan afremmen, en te lang wachten inflatie kan veroorzaken.

Ja, quantitative easing verlaagt de wisselkoers van een land door de toegenomen geldhoeveelheid, waardoor de vraag naar obligaties en andere financiële effecten toeneemt en de rentevoeten dalen, waardoor de valuta minder aantrekkelijk wordt voor buitenlandse investeerders. QE verzwakt de nationale munt, maar verhoogt de prijzen van obligaties, aandelen en andere activums door de toegenomen vraag.

Uit een studie van Ijiri, Hiroyuki en Yoichi Matsubayashi (2023), getiteld “Quantitative Easing Policy, Exchange Rates And Business Activity By Industry In Japan From 2001 To 2006”, bleek dat QE de wisselkoers tussen de yen en de dollar verminderde, maar de aandelenkoersen tijdens de hele uitvoeringsperiode deed stijgen. QE stimuleerde ook de Japanse productie in bijna alle sectoren, inclusief de machine-industrie, tijdens de laatste uitvoeringsperiode.

QE beïnvloedt de “wisselkoersdefinitie” voor landen met een middeninkomen, die het gebruiken om hun wisselkoersen te verzwakken, waardoor hun export goedkoper en concurrerender wordt op de wereldmarkten, wat hun verwerkende industrie een impuls kan geven. Een zwakke munt kan echter de importkosten van het land verhogen.

Ja. QE werkt onder de juiste marktomstandigheden. De Fed, BOE en ECB beschouwden QE als zeer succesvol in de vroege stadia van de uitvoering ervan tijdens de financiële crisis van 2007-2008 en de coronaviruscrisis van 2020. QE-beleid werkt over het algemeen door de rentevoeten in de markt te verlagen en de prijzen van andere activums zoals aandelen op te drijven.

Volgens Gagnon, J., et al. (2010) in het artikel “Large-Scale Purchases by the Federal Reserve: Did they work? is QE een effectieve manier om de lange rente te verlagen en de economie te stimuleren. Gagnon merkte op dat het effect van het gebruik van QE door de Fed in 2008 het meest merkbaar was op de hypotheekmarkt en zich verspreidde over de markten, waaronder schatkistpapier, bedrijfsobligaties en renteswaps.

Veel economen uiten echter hun bezorgdheid over het implementeren van QE-programma’s omdat het moeilijk is om hun impact op de markten te kwantificeren. Een belangrijk argument tegen QE-programma’s is dat ze de inkomensongelijkheid vergroten en de rijken en mensen met veel activum bevoordelen ten opzichte van mensen met een laag inkomen.

Onderzoek van Saiki, Ayako, en Jon Frost. (2014) getiteld “Does unconventional monetary policy affect inequality? Evidence from Japan” wees uit dat het Japanse QE-programma leidde tot een onevenredige stijging van de activumprijzen in vergelijking met de economische basisgegevens (met name lonen en werkgelegenheid). De hogere prijzen van activum komen vooral ten goede aan huishoudens met een hoger inkomen, waardoor zij meer kapitaalinkomen kunnen genereren terwijl de welvaartskloof in het land groter wordt.

Over het algemeen heeft quantitative easing duidelijke voor- en nadelen, zoals Stephen Williamson, een voormalig econoom bij de Federal Reserve Bank of St. Louis, concludeerde.

Het verschil tussen quantitative easing en credit easing (CE) ligt in hun focus en methode van werken. Quantitative easing is een beleid van de centrale bank waarbij langlopende effecten zoals staatsobligaties worden gekocht om de economie te stimuleren door de geldhoeveelheid te vergroten. Kredietversoepeling is een beleid van de centrale bank waarbij specifieke activums uit de particuliere sector worden gekocht, zoals bedrijfsobligaties, om de kredietmarkt op gang te brengen en te stabiliseren.

Zowel quantitative easing als kredietversoepeling stimuleren de economische groei en bevorderen de financiële stabiliteit op de markten, maar QE richt zich op breed opgezette liquiditeitsinjecties en rentevoeteffecten, terwijl CE zich richt op het bankensysteem om de beschikbaarheid van krediet te verbeteren.