Risicomanagement: Definitie, belang, strategieën en voorbeelden

Risicobeheer is het proces van het identificeren, analyseren en beperken van potentiële risico’s of onzekerheden die een invloed hebben op een bedrijf, organisatie of investeringsbeslissing. Het stelt marktdeelnemers in staat om potentiële risico’s te identificeren en stelt hen in staat om strategieën te ontwikkelen die de impact van ongelukkige gebeurtenissen minimaliseren en potentiële kansen maximaliseren.

Potentiële risico’s in de markt kunnen voortkomen uit financiële onzekerheden, volatiele markten, technologische problemen of natuurrampen zoals aardbevingen of overstromingen. Risicobeheer maakt het gemakkelijk om risico’s en de waarschijnlijkheid van ongelukkige gebeurtenissen te identificeren, zodat handelaren effectieve strategieën voor risicobeheersing kunnen ontwikkelen.

Goede risicomanagementstrategieën zorgen voor minder operationele verliezen, betere besluitvorming en meer winst uit nieuwe kansen.

De definitie van risicobeheer is een van de kernbegrippen van Forexhandel, waaronder hefboom, marge of spread tussen bied- en laatkoers. Het is een belangrijke indicator voor het langetermijnsucces van een handelaar. De definitie van risicobeheer legt uit dat het een continu proces is dat investeerders toepassen bij de handel in financiële instrumenten zoals aandelen, obligaties, onroerend goed, derivatencontracten of grondstoffen.

Risicomanagement in het bedrijfsleven wordt gebruikt als een instrument voor risicobewaking om verliezen te helpen voorspellen en minimaliseren.

Risicomanagement in het bedrijfsleven is een proces om een bedrijf of organisatie te beschermen tegen potentiële bedreigingen die de activiteiten, het kapitaal, de inkomsten of de reputatie kunnen verstoren. Risicomanagement in het bedrijfsleven omvat het ontwikkelen van een holistische benadering van risico’s die zich richt op het anticiperen op en begrijpen van interne en externe risico’s in een organisatie, inclusief positieve risico’s die de bedrijfswaarde verbeteren.

Risicobeheer stelt bedrijven in staat om potentiële risico’s te identificeren die specifiek zijn voor hun bedrijf, zoals een neergang van de markt, verstoringen van de toeleveringsketen of juridische aansprakelijkheid als gevolg van het niet naleven van reguleringen.

Bedrijven evalueren de relatie tussen deze risico’s en hun impact op hun activiteiten en ontwikkelen vervolgens een systematisch plan voor het beheer van bedrijfsrisico’s (bijv. risico’s overdragen aan derden en risicovolle activiteiten vermijden) dat de kans dat het risico zich voordoet tot een minimum beperkt.

Het beheren van risico’s is gebruikelijk in bedrijven op alle gebieden, waaronder gezondheidszorg, techniek en projectbeheer, maar het beheren van risico’s is populairder in de financiële wereld en handel.

Risicobeheer in handel is het proces en de strategie die handelaren en beleggers gebruiken om hun verliezen te minimaliseren en potentiële winsten op de financiële markten te maximaliseren. Handelaren en beleggers richten zich op risicobeheeraspecten zoals de grootte van posities, hefboombeheer en risico-beloningsratio’s, die helpen bij het identificeren en beoordelen van de waarschijnlijkheid dat elk risico zich voordoet en de potentiële impact ervan.

Risicobeheer in de handel stelt handelaren in staat om hun positie te verkleinen, stop-loss orders te implementeren en lage hefboomratio’s zoals 1:5 te gebruiken om risico’s te beheren en potentiële verliezen te beperken wanneer ze handelen in volatiele markten. Handelaren die risico’s beheren in de handel, vergroten hun positieomvang, voeren stoporders in en maken gebruik van accounts met een hoge hefboom om alleen winst te maximaliseren wanneer ze handelen in gunstige marktomstandigheden.

Effectieve strategieën voor risicobeheer zorgen ervoor dat zelfs handelaren die nog leren over Forex-handel hun kapitaal kunnen beschermen en een lang leven kunnen opbouwen.

Risicobeheer kan Forex-handelaren helpen hun kapitaal te behouden en consistente handelsprestaties te behalen door hen in staat te stellen te bepalen hoeveel risico ze per handel nemen, waar ze stop-loss en take profit orders moeten plaatsen en of ze hun handel over meerdere valutaparen moeten hedgen of diversifiëren.

Forex-handelaren, de marktdeelnemers die valutaparen kopen en verkopen om winst te maken, hebben baat bij goed gestructureerde strategieën voor risicobeheer omdat ze cruciale informatie bieden over de risico-beloningsverhouding waarnaar moet worden gestreefd, de te openen positiegrootte en het werkelijke bedrag dat de handelaar per transactie verliest. Gedetailleerde informatie over risicomanagement maakt het makkelijker voor handelaren in valuta om beslissingen te nemen.

Risicobeheer maakt onderscheid tussen de “betekenis van Forex-handelaar” en marktgokkers, die de risicobeheerinstrumenten in platforms voor Forex-handel niet effectief gebruiken.

Er zijn vier stappen om risicobeheer toe te passen in Forexhandel platforms.

Om effectief gebruik te maken van risicobeheer in Forexhandel platforms, begint u met het instellen van stop-loss orders en take-profit orders voor elke transactie. Stop-loss orders sluiten de handel op een vooraf bepaald niveau als de koers tegen de positie in gaat, terwijl take-profit orders de handel sluiten als de koers een specifiek doelniveau bereikt.

Gebruik ten tweede het ingebouwde rekenhulpmiddel op het forex platform om de juiste positiegrootte te berekenen op basis van het rekeningsaldo en de risicotolerantie.

Pas ten slotte de hefboominstellingen van de rekening aan om te voorkomen dat elke handelspositie een te hoge hefboom heeft en open transacties in meerdere valuta’s om het risico te spreiden.

Het doel van risicobeheer is om potentiële verliezen door bedreigingen en negatieve gebeurtenissen te voorkomen, zodat investeerders, handelaren en bedrijven stabiliteit, winstgevendheid en duurzaamheid kunnen behouden. Risicobeheer biedt een gestructureerd kader dat individuele handelaren en organisaties kunnen gebruiken om de risico’s en kansen te evalueren die het waard zijn om te nemen.

Het beheren van risico’s in het bedrijfsleven helpt middelen, activums en de totale waarde van de onderneming te behouden, zodat de onderneming veerkrachtig blijft en haar activiteiten kan voortzetten, zelfs wanneer zich onverwachte gebeurtenissen voordoen. Het verduidelijkt de besluitvorming, wat van vitaal belang is voor het bereiken van financiële besparingen en het verzekeren van projectsucces.

Detailhandelaren, beleggers en andere financiële spelers nemen risicobeheer op in hun groeistrategieën om stabiele en consistente financiële prestaties te garanderen en te voldoen aan de relevante wettelijke vereisten.

Risicobeheer is belangrijk voor organisaties die hun financiële zekerheid en reputatie willen beschermen door ernstige, onvoorspelbare verliezen te beperken.

Het belang van risicobeheer in de handel en het bedrijfsleven blijkt duidelijk uit het minimaliseren van verliezen, het verbeteren van de winstgevendheid en duurzaamheid op de lange termijn, en het voorkomen van de gokkersmentaliteit onder beleggers. Markten zijn van nature volatiel en onvoorspelbaar. Risicobeheer stelt handelaren in staat om verliesgevende posities te beperken, zodat grote marktbewegingen of een reeks verliezen niet al het handelskapitaal wegvagen.

Risicomanagement moedigt bedrijfsleiders, investeerders en handelaren aan om mogelijke uitkomsten te overwegen. Door rekening te houden met mogelijke uitkomsten kunnen marktdeelnemers beter geïnformeerd zijn en voorbereid zijn om betere beslissingen te nemen wanneer ze worden geconfronteerd met uitdagingen of kansen.

Risicobeheerinstrumenten zoals stop-loss orders en de 1% positiewaarderingsregel (waarbij handelaren niet meer dan een procent per transactie riskeren) verbeteren de winstgevendheid op lange termijn door samengestelde winsten.

Handelaren die begrijpen hoe risicobeheer werkt, kunnen impulsieve en emotionele handelsbeslissingen gemakkelijker vermijden, waardoor het gemakkelijker is om door volatiele marktomstandigheden te navigeren.

Risicomanagementanalyse volgt een proces van het identificeren, analyseren en prioriteren van potentiële risico’s en het implementeren van een geschikte risicobeperkende oplossing om potentiële verliezen te voorkomen en het rendement te maximaliseren. Risicomanagementanalyse omvat het continu monitoren en beoordelen van de risico-omgeving om ervoor te zorgen dat de risicomanagementstrategie effectief is of aangepast moet worden afhankelijk van nieuwe informatie of marktomstandigheden.

Organisaties en beleggers stellen risicobeheerstrategieën op met behulp van tools en technieken zoals positiewaarderingscalculators, stop-loss en take profit orders, het aanpassen van hefboomratio’s, hedging en het diversifiëren van posities over verschillende activums.

De vijf stappen voor risicobeheer staan hieronder.

1. Identificeer de risico’s
2. Analyseer de risico’s
3. De risico’s prioriteren
4. De oplossing implementeren
5. Het risico bewaken

Organisaties moeten alle aspecten van hun activiteiten grondig onderzoeken. Aspecten die geanalyseerd moeten worden bij het identificeren van risico’s zijn onder andere financiële, operationele, strategische en compliance-gerelateerde gebieden. Een uitgebreid begrip van de doelstellingen van de organisatie is essentieel omdat dit helpt om ervoor te zorgen dat alle potentiële risico’s worden overwogen.

Stakeholders moeten deelnemen aan gezamenlijke discussies om risico’s aan het licht te brengen. Bij discussies over risico’s moeten mensen uit verschillende lagen van de organisatie betrokken zijn. Externe bronnen, zoals sectorrapporten en marktanalyses, bieden waardevolle inzichten. Historische gegevens en ervaringen uit het verleden spelen een cruciale rol bij het identificeren van risico’s.

Het gebruik van risicobeoordelingstools en -technieken verbetert het identificatieproces. Hulpmiddelen zoals SWOT-analyse, PESTLE-analyse en risicochecklists zijn nuttig. Regelmatig geplande risico-identificatiesessies zorgen voor een voortdurende bewustwording. Een proactieve aanpak helpt opkomende risico’s vroegtijdig te herkennen.

Documentatie van geïdentificeerde risico’s is noodzakelijk. Een goede documentatie vergemakkelijkt het volgen en de verdere analyse. De eerste identificatie van risico’s legt de basis voor de volgende stappen in het risicomanagementproces.

Het analyseren van risico’s vereist een grondige evaluatie van de potentiële impact van elk risico. Organisaties moeten voor elk risico beoordelen hoe waarschijnlijk het is dat het zich voordoet. Een goede risicoanalyse maakt gebruik van kwantitatieve en kwalitatieve methoden.

Kwantitatieve analyse omvat numerieke beoordelingen en statistische methoden. Technieken zoals waarschijnlijkheidsanalyse en financiële modellering worden vaak gebruikt omdat ze helpen om potentiële financiële verliezen in te schatten. Bij kwalitatieve analyse gaat het om subjectieve evaluatie op basis van het oordeel van experts. Risicomatrices en risicocategorisatie helpen bij dit proces. Risicomatrices en risicocategorisatie helpen bij het rangschikken van risico’s op basis van hun ernst en waarschijnlijkheid.

Inzicht in de onderliggende oorzaken van elk risico is essentieel. Technieken voor oorzakenanalyse, zoals de 5 Whys en Fishbone-diagrammen, zijn nuttig omdat ze helpen de fundamentele redenen achter de risico’s te identificeren.

In de analysefase worden de onderlinge afhankelijkheden tussen risico’s bepaald. Risico’s hebben vaak cascade-effecten die moeten worden begrepen. Het identificeren van cascade-effecten helpt bij het effectief prioriteren van risico’s.

Het documenteren van de resultaten van de risicoanalyse is cruciaal. Uitgebreide documentatie zorgt voor een duidelijk begrip van de risico’s, wat van vitaal belang is voor het ontwikkelen van effectieve risicobeperkende strategieën in de volgende stappen van het risicomanagementproces.

Risicoprioritering vereist een evaluatie van de ernst en waarschijnlijkheid van elk risico. Organisaties moeten middelen efficiënt toewijzen om de meest kritieke risico’s als eerste aan te pakken.

Risicoprioritering maakt vaak gebruik van een risicomatrix. Een risicomatrix geeft risico’s visueel weer op basis van hun impact en waarschijnlijkheid. Een risicomatrix helpt bij het categoriseren van risico’s in verschillende prioriteitsniveaus. Risico’s met een hoge impact en waarschijnlijkheid krijgen de hoogste prioriteit.

Kosten-batenanalyse is een essentieel onderdeel van risicoprioritering. Bij een kosten-batenanalyse worden de kosten van het beperken van elk risico afgewogen tegen de potentiële baten. Organisaties streven naar een maximale risicovermindering terwijl de kosten worden geminimaliseerd.

De inbreng van belanghebbenden is cruciaal tijdens het prioriteringsproces. Het betrekken van de belangrijkste belanghebbenden zorgt voor een uitgebreid begrip van de prioriteiten van de organisatie. Een goed begrip van de prioriteiten van de organisatie helpt om weloverwogen beslissingen te nemen over welke risico’s het eerst moeten worden aangepakt.

Het prioriteringsproces moet dynamisch en aanpasbaar zijn. Naarmate er nieuwe risico’s opduiken en bestaande risico’s veranderen, kunnen prioriteiten verschuiven. Het prioriteringsraamwerk moet regelmatig worden herzien en bijgewerkt.

Duidelijke documentatie van het prioriteringsproces is essentieel. Duidelijke documentatie geeft een onderbouwing voor de genomen beslissingen. Effectieve prioritering zorgt ervoor dat de belangrijkste risico’s proactief worden beheerd en legt de basis voor het implementeren van geschikte strategieën voor risicobeperking.

Effectieve risicobeperking vermindert de waarschijnlijkheid en impact van geïdentificeerde risico’s. Organisaties moeten de nodige middelen toewijzen voor de implementatie, waaronder financiële investeringen, personeel en technologische ondersteuning. Een adequate toewijzing van middelen zorgt voor een succesvolle uitvoering van risicobeperkende plannen.

Het ontwikkelen van een gedetailleerd actieplan is cruciaal voor de implementatie. Het actieplan beschrijft specifieke taken, verantwoordelijke partijen en tijdlijnen. Duidelijke communicatie van het actieplan naar alle betrokken belanghebbenden is essentieel.

Training en voorlichting van werknemers over risicobeperkende strategieën zijn belangrijk. Werknemers moeten hun rollen en verantwoordelijkheden in het implementatieproces begrijpen. Een algemeen begrip van de rollen en verantwoordelijkheden van werknemers zorgt voor samenhangende en gecoördineerde inspanningen.

Het bewaken en volgen van de voortgang van de implementatie is van vitaal belang. Regelmatige voortgangsrapporten en statusupdates helpen afwijkingen van het plan te identificeren. Tijdige aanpassingen van de strategie kunnen nodig zijn om onvoorziene uitdagingen aan te pakken.

Documentatie van het implementatieproces zorgt voor een uitgebreide registratie van de ondernomen acties, wat waardevol is voor toekomstige referentie en voortdurende verbetering. Het implementeren van risicobeperkende strategieën vergroot de veerkracht van de organisatie en het vermogen om risico’s effectief te beheren.

Continue risicomonitoring zorgt ervoor dat strategieën voor risicobeperking na verloop van tijd effectief blijven, door nieuwe risico’s te helpen identificeren en de evolutie van bestaande risico’s te evalueren. Organisaties moeten een systematisch controleproces opzetten, inclusief regelmatige risicobeoordelingen, audits en beoordelingen. Geplande evaluaties helpen om een up-to-date risicoprofiel te behouden.

Essentiële prestatie-indicatoren (KPI’s) zijn essentieel voor het monitoren van risico’s. KPI’s bieden meetbare criteria om de effectiviteit van risicomanagementinspanningen te beoordelen. Regelmatige analyse van KPI’s brengt gebieden aan het licht die aandacht nodig hebben.

Technologische hulpmiddelen verbeteren het monitoringproces. Risicomanagementsoftware en geautomatiseerde rapportagesystemen bieden realtime inzichten en vergemakkelijken de tijdige detectie van potentiële problemen.

De betrokkenheid van belanghebbenden is cruciaal in de monitoringfase. Voortdurende communicatie met belanghebbenden zorgt ervoor dat alle perspectieven in overweging worden genomen. Feedback van belanghebbenden helpt bij het verfijnen van risicobeheerstrategieën.

Aanpassen aan veranderingen in de interne en externe omgeving is noodzakelijk voor een effectieve risicomanagementstrategie. Organisaties moeten alert blijven op verschuivingen in marktomstandigheden, wettelijke vereisten en operationele dynamiek. Flexibiliteit in het controleproces maakt het mogelijk om snel te reageren op opkomende risico’s.

Documentatie van monitoringactiviteiten is essentieel. Gedetailleerde dossiers bieden een historisch perspectief en ondersteunen de besluitvorming. Effectieve risicomonitoring zorgt ervoor dat de organisatie proactief risico’s beheert en zo haar doelstellingen en activiteiten waarborgt.

Er zijn twee soorten risicobeheer: alfa en actief en bèta en passief. De verschillende soorten risicobeheer worden hieronder opgesomd.

Alfarisicobeheer is een statistisch concept dat het rendement meet dat een belegging genereert ten opzichte van een benchmark. Alfarisico is het extra rendement dat een belegging genereert, bijvoorbeeld bedrijfswinsten, aandelen of valuta’s, boven de benchmark. Een positieve alpha geeft aan dat de belegging beter heeft gepresteerd dan de benchmark, terwijl een negatieve alpha duidt op een underperformance.

Actief risico is het subjectieve risico dat voortvloeit uit een handelsstrategie. Het is het risico dat een manager, handelaar of belegger neemt om alfa te genereren. Actief risicobeheer houdt in dat potentiële risico’s proactief worden geïdentificeerd, beoordeeld en beperkt om de kans op succesvolle beleggingsresultaten te vergroten.

Bètarisico is de maatstaf voor de volatiliteit van een belegging (bijv. aandelen, valutaparen, obligaties, opties) ten opzichte van de algemene markt. Een bèta van 1 geeft aan dat de prijs van de belegging beweegt met de markt, een bèta groter dan 1 duidt op een hogere volatiliteit dan de markt, en een bèta kleiner dan 1 duidt op een lagere volatiliteit. Aandelen of valuta’s met een hoge bèta hebben doorgaans hogere pieken en lagere dalen in vergelijking met die met een lage bèta.

Passieve risico’s ontstaan door marktgebeurtenissen waar de handelaar geen invloed op heeft. Passief risicobeheer is een strategie die ernaar streeft het rendement van een marktindex te weerspiegelen (zoals indexfondsen of ETF’s) in plaats van het beter te doen dan de index. Forex-handelaren passen passief risicobeheer toe om een gediversifieerde portefeuille aan te houden via indexfondsen en ETF’s en de kosten te verlagen via lagere beheerkosten.

De zes strategieën voor risicobeheer staan hieronder.

1. Retentie of acceptatie: Houdt in dat het risico wordt aanvaard en dat men zich voorbereidt om met de gevolgen ervan om te gaan. Risicoaanvaarding is geschikt wanneer de kosten om het risico te beperken hoger zijn dan de potentiële impact van het risico.
2. Delen: Hierbij wordt het risico gespreid over meerdere partijen door partnerschappen, joint ventures of strategische allianties aan te gaan om de totale blootstelling te verminderen.
3. Overdragen: Hierbij wordt de verantwoordelijkheid voor het beheren van het risico overgedragen aan een andere partij, bijvoorbeeld door verzekering, uitbesteding of hedging.
4. Vermijding: Omvat het volledig vermijden of elimineren van risicovolle activiteiten. Risicomanagement door vermijding is een proces dat leidt tot gemiste groeikansen als bedrijven of investeerders alle risico’s vermijden.
5. Beperking of vermindering: Omvat het implementeren van maatregelen om de impact of waarschijnlijkheid van risico’s te verminderen.
6. Hedging: Hierbij worden financiële instrumenten zoals opties of futures gebruikt om potentiële verliezen op andere beleggingen te compenseren.

Risicomanagement moet continu worden uitgevoerd als onderdeel van de dagelijkse bedrijfsvoering en het besluitvormingsproces. De vuistregel voor risicobeheer is dat het met strategische tussenpozen moet gebeuren, zoals driemaandelijks, tweejaarlijks of jaarlijks, afhankelijk van de aard van het bedrijf. Risicomanagement voor handelaren en beleggers moet voor elke handel worden gedaan.

Bedrijfsmanagers of het risicomanagementteam zijn er verantwoordelijk voor dat het bedrijf een continu risicobewakingssysteem implementeert waarmee ze zich kunnen aanpassen aan interne of externe veranderingen in de sector.

Individuele handelaren worden belast met het ontwikkelen en implementeren van strategieën voor risicobeheer en het bewaken van hun risicoblootstelling.

Risicobeheer beïnvloedt de volatiliteit door de blootstelling van handelaren en beleggers aan posities in de markten te minimaliseren, wat leidt tot een stabiele omgeving. Risicomanagementstrategieën zoals de grootte van posities, activumspreiding, hedging en risico-overdracht moedigen handelaren aan om berekender te zijn met hun in- en uitstappen, waardoor overmatig kopen of verkopen, dat meestal bijdraagt aan de wilde prijsschommelingen in financiële instrumenten, wordt voorkomen.

Risicobeheer in het bedrijfsleven verlaagt de mate van onvoorspelbaarheid in activiteiten en financiële prestaties, wat leidt tot lagere winstvolatiliteit, waarbij volatiliteit de mate van prijs- of winstschommelingen in een bepaalde periode betekent.

Een onderzoek van Christopher T. Edmonds et al. (2015) getiteld ‘Do risk management activities impact earnings volatility’ bevestigde dat veranderingen in de kwaliteit van risicomanagement samenhangen met veranderingen in de winstvolatiliteit. Uit het onderzoek bleek dat bedrijven die een hoogwaardig risicobeheersysteem implementeerden een lage winstvolatiliteit en een betere winstgevendheid bereikten dan bedrijven die dat niet deden.

Goed risicobeheer vermindert de kans op emotionele handel. Effectief risicobeheer vermindert het aantal handelaren dat slechte beslissingen neemt op basis van angst of hebzucht. Effectief risicobeheer resulteert bijgevolg in een lagere marktvolatiliteit. Effectief risicobeheer trekt een groter aantal marktdeelnemers aan, waardoor de marktstabiliteit toeneemt.

Een voorbeeld van effectief risicobeheer is een strategie die door de bekende schrijver en handelaar Nassim Taleb ‘barbell’ of ‘bimodaal’ beleggen wordt genoemd. Taleb stelt voor dat een handelaar zijn portefeuille in twee verschillende profielen verdeelt: veilige activums en activums met een hoog risico en een hoge opbrengst. De handelaar zou ongeveer 80-90% van zijn kapitaal moeten beleggen in veilige activa zoals contant geld of staatsobligaties en de resterende 10-20% in activa met een hoog risico en hoge beloning zoals kleine aandelen of optiecontracten.

De kleine allocatie aan activums met een hoog risico biedt aanzienlijke winsten als die beleggingen goed presteren, maar de beperkte omvang voorkomt dat ze te veel risico lopen als de beleggingen slecht gaan.

Ja, een risicobeheersysteem is cruciaal in het STP-proces (Straight-Through Processing) van de forex-makelaar, waarmee handelsorders rechtstreeks naar liquiditeitsaanbieders kunnen worden gestuurd zonder veel menselijke tussenkomst. Risicobeheersystemen beschermen makelaars tegen tegenpartijrisico’s met behulp van een pre-hedge techniek waarbij ze een compenserende positie bij een tegenpartij uitvoeren voordat ze de order van de klant uitvoeren. De techniek van pre-hedging helpt slippage tussen het vullen van de order van de klant en de afgedekte transactie te voorkomen.

STP zorgt ervoor dat alle orders van een handelaar worden gematcht met tegenpartijen voor de beste uitvoeringsprijzen. Risicobeheer stelt de makelaar in staat om potentiële verliezen vroegtijdig te identificeren en hun hedging strategieën dienovereenkomstig aan te passen.

De STP Forex-makelaar definitie is vergelijkbaar met die van een Non-Dealing Desk makelaar, wat betekent dat ze geen controle hebben over het liquiditeitsrisico. Tools voor het beheer van handelsrisico’s, zoals stop loss orders, de grootte van posities en geautomatiseerde monitoring, stellen de STP makelaar in staat om dergelijke problemen vroegtijdig te herkennen en helpen hen om de regelgeving na te leven.

De voordelen van risicobeheer worden hieronder opgesomd.

• Minimaliseert verliezen: Door gebruik te maken van hulpmiddelen zoals stop loss orders en de grootte van posities worden potentiële verliezen beperkt als de markt tegen de open posities in beweegt.
• Behoudt kapitaal: Beperking van het risicokapitaal zorgt ervoor dat de rekeningen van de handelaar intact blijven in het geval van een reeks verliesgevende transacties.
• Verbetert de risico-batenverhouding: Door het potentiële rendement in evenwicht te brengen met aanvaardbare risiconiveaus kunnen handelaren hogere voor risico gecorrigeerde rendementen behalen en de algehele prestaties van hun handelsstrategieën verbeteren.
• Stimuleert gedisciplineerde handel: Het opstellen van duidelijke regels en richtlijnen helpt handelaren om niet van hun plannen af te wijken en impulsieve beslissingen te nemen.
• Vergemakkelijkt betere besluitvorming: Het analyseren van risico’s dwingt handelaren om verschillende scenario’s en mogelijke uitkomsten te overwegen, wat leidt tot beter geïnformeerde beslissingen op basis van een realistische beoordeling van uitdagingen en kansen.
• Verbetert prestatieanalyse: Door rekening te houden met potentiële winsten en verliezen bij het nemen van investeringsbeslissingen, kunnen handelaren zich richten op het bereiken van duurzame groei over een langere periode in plaats van snelle winsten na te jagen in volatiele markten.

De uitdagingen bij het nemen van risicomanagementbeslissingen worden hieronder opgesomd.

• Risico’s identificeren: Alle mogelijke risico’s nauwkeurig identificeren en beoordelen kan een uitdaging zijn, vooral in complexe en dynamische omgevingen.
• Risico’s kwantificeren: Het kwantificeren van sommige risico’s in cijfers is moeilijk, waardoor het een uitdaging is om hun potentiële impact nauwkeurig te modelleren en effectieve risicobeperkende strategieën te ontwikkelen.
• Rekening houden met menselijke gedragsvooroordelen: Overmoed, angst of een gebrek aan bewustzijn kunnen leiden tot slechte besluitvorming en het negeren van protocollen voor risicomanagement.
• Risico en beloning in evenwicht brengen: Het juiste evenwicht vinden tussen risico en beloning is moeilijk omdat een strenger risicobeheer de potentiële verliezen beperkt en de kansen op grote winsten beperkt.
• Dynamische markten en strategieën: Er kunnen zich nieuwe en onvoorziene gebeurtenissen voordoen en schijnbaar onbelangrijke factoren kunnen uitgroeien tot grote problemen.
• Compliance en veranderingen in regelgeving: Het navigeren door complexe en veranderende regelgevende kaders kan een uitdaging zijn voor organisaties die actief zijn in meerdere rechtsgebieden.

Het verschil tussen risicomanagement en risicobeoordeling is dat risicobeoordeling bestaat uit het identificeren en categoriseren van risicofactoren binnen een organisatie of werkproces om inzicht te krijgen in hun aard, omvang en waarschijnlijkheid van optreden, terwijl risicomanagement bestaat uit het identificeren, analyseren en verminderen van risico’s binnen een organisatie of werkproces.

Het doel van “risicobeheer versus risicobeoordeling” is het ontwikkelen en implementeren van strategieën om risico’s te beperken en verliezen te minimaliseren.

Risicobeoordeling is de eerste stap in risicomanagement en vormt de basis voor risicobeperkende strategieën. Risicomanagement houdt in dat de beoordeelde risico’s voortdurend worden gevolgd om strategieën voor risicobeperking aan te passen naarmate de risico’s zich ontwikkelen.